De Seminole-indianen worden gezien als een van de meest stugge en patriottistische indianenvolkeren. Meerdere keren werden ze verdreven, maar in de uithoeken van Florida vonden ze uiteindelijk een thuis waar ze zich nooit meer lieten verjagen. Nu nog liggen er in Florida talloze Seminole-dorpen en –reservaten, bewoond door indianen die er trots op zijn nooit een oorlog verloren te hebben.
Geschiedenis
Wild en onvangbaar
Seminole betekent vrij vertaald ‘wild’ of ‘onvangbaar’. De geschiedenis van het volk leert dat dit een terechte naam is. In deze geschiedenis is het achttiende-eeuwse Creek-volk, een van de belangrijkste volkeren in het zuidoosten van de Verenigde Staten, het startpunt. De Creek bevolkten vooral de staten Georgia en Alabama, waar interne strubbelingen voor een spanning zorgden tussen de noordelijke Creek en de zuidelijke Creek. De zuidelijke volkeren trokken uiteindelijk weg en konden daarbij maar één richting op: naar de moerassen van Florida. De Britse en Spaanse kolonisten keken met genoegen toe, omdat het uitwaaierende indianenvolk een mooie buffer tussen hen vormde. De geografische afstand tussen de zuidelijke en noordelijke Creek-volken leidde al snel tot een culturele afstand. De zuidelijke Creek integreerden met bestaande indianenvolkeren in Florida. De nieuwe verzamelnaam werd 'Seminole'. Hoewel de groep die Seminole genoemd werd uit verschillend indiaans en zelfs slavenbloed bestond, hadden zij een duidelijke overeenkomst: niemand van hen zou zich ooit laten domineren door de ‘witte man’.
Seminole War
Tussen 1814 en 1818 woedde de Eerste Seminole-oorlog. Oorlog is hier eigenlijk een misleidend woord, omdat het meer een Amerikaanse strooptocht door Florida was, bedoeld om de indiaanse moraal te breken. De wet die het einde van de oorlog betekende en waarin beschreven stond dat de Seminole een groot reservaat in centraal Florida toegewezen kregen, hield niet lang stand. De Seminole voelden zich opgesloten en stookten het vuurtje weer op. Een bloedige, dure Tweede Seminole-oorlog volgde met een soortgelijke conclusie. De Seminole weigerden een vredesakkoord te ondertekenen, maar werden toch weer door de Amerikanen gedwongen zichzelf op te sluiten. De situatie bleef met andere woorden instabiel.
Onoverwinnelijk
Intussen had president Andrew Jackson de beruchte Indian Removal Act (1830) doorgevoerd. Deze wet had een ‘oplossing’ voor het ‘indianenprobleem’: het verplaatsen van de verschillende volkeren naar een groot reservaat waar de Amerikanen geen last meer van ze hadden. Op dat moment lag de westgrens van de Verenigde Staten bij de Mississippi, dus werd het huidige Oklahoma aangewezen als Indian Territory en dwong men verslagen indianen zich daar te huisvesten. De Seminole lieten zich niet wegzetten. Hoeveel tijd en geld de Amerikanen ook besteedden aan de oorlogen en hoeveel mensen ze ook stuurden, het allegaartje aan vluchtelingen in Florida verloor flink, maar werd nooit verslagen. Vandaag de dag wordt de Tweede Seminole-oorlog gezien als een van de eerste guerrilla-oorlogen en staan de tactieken waarmee de Amerikanen overrompeld werden in de militaire leerboeken.
Cultuur
Leefwijze
De Seminole waren gericht op landbouw. Dankzij het warme klimaat in hun leefgebied verbouwden ze tabak, zonnebloemen en suiker en verzamelden ze veel vers fruit en noten. Het volk woonde in kleine dorpen, waar plein het centrum was. Dit bijna heilige plein was het toneel voor religieuze festiviteiten en publieke evenementen. Het belangrijkste religieuze feest was het Green Corn Festival, waarbij men afscheid nam van het afgelopen jaar en een nieuwe start maakte. Vrouwen gooiden hun tastbare herinneringen aan het voorgaande jaar op de brandstapel en de mannen dronken het Zwarte Drankje. Volgens de indianen had dat drankje een zuiverende werking op de drinker, omdat deze het niet binnen kan houden en het vervolgens met al zijn slechte herinneringen weer uitbraakt.
Vrouwen
Het was van groot belang dat de vrouw puur en schoon van geweten bleef. De bloedlijn van de clan liep namelijk via haar. Deze clans kunnen gezien worden als groepen binnen het Seminole-volk. Een dorp behoorde in zijn geheel tot een clan, waarbinnen de vrouwen verantwoordelijk waren voor het voortbestaan van de clan. Zij trouwden met mannen van buiten het kamp, waarna deze bij hen in het dorp kwamen wonen. Tegenwoordig bestaan er nog acht clans van Seminole-indianen, zoals de slang-, vogel- en panterclan, maar vroeger waren dat er nog meer.
Hedendaagse Seminole
Huidige woonplaats
De Seminole wonen tegenwoordig vooral in Florida, en niet in Oklahoma, zoals de Indian Removal Act doet vermoeden. Daar zijn twee redenen voor: ten eerste weigerden veel Seminole te vertrekken uit Florida. Ten tweede hebben de indianen die naar het afgelegen Oklahoma gingen, hun cultuur langzaam losgelaten. Deels omdat ze niet meer in hun vertrouwde omgeving woonden en deels omdat ze hun unieke karakter verloren zagen gaan in de mengelmoes van indiaanse culturen aldaar. Hoewel de ‘onvangbare’ indianen in Florida tegenwoordig gedwongen worden deel te nemen aan de westerse, blanke maatschappij, is hun karakter weinig veranderd. Ze streven er nog steeds naar politiek en financieel onafhankelijk te zijn. In hun reservaten verkopen ze belastingvrije tabak, ze hebben zich gemeld op de winstgevende citroenenmarkt, openen hotels in heel Florida, hebben een gokimperium opgebouwd en organiseren safari’s door de moerassen van Florida. Hun reservaten liggen verspreid rondom het Okeechobee-meer in het zuiden van de staat en zijn op borden te herkennen aan hun vlag, die bijna identiek is aan de Duitse vlag. Gek genoeg ligt de stad Seminole (ongeveer 15.000 inwoners), die naar het volk vernoemd is, een flink stuk noordelijker. Dit komt omdat de Seminole vroeger, voor de verschillende oorlogen, hoger in de staat Florida leefden.
